แมคนา คาต้าร์ มองอังกฤษอย่างไทย

วันนี้เป็นวันครบรอบ 800 ปีของกฎบัตรแมคนา คาตาร์ ซึ่งถือได้ว่าเป็นเอกสารแรกๆ ของระบบประชาธิปไตยก็ว่าได้ อังกฤษในยุคนั้น ปกครองโดยระบบศักดินาเจ้าขุนมูลนายทั้งหลายโดยมีกษัตริย์เป็นผู้ปกครองสูงสุด รองลงมาก็เป็นพวกท่านลอร์ดขุนนางเจ้าที่ดิน แมคนา คาร์ตาคือ เอกสารที่บีบบังคับให้กษัตริย์ต้องอยู่ภายใต้ข้อบังคับเดียวกันกับพวกขุนนาง จะทำอะไรต้องทำตามกฎเกณฑ์ จะทำอะไรตามใจไม่ได้ประมาณนั้น ถึงแม้นว่า เจ้าแมคนา คาร์ตา นี่จะใช้กับกษัตริย์และขุนนางเท่านั้น ไพร่ฟ้าหน้าใสทั่วไปไม่มีสิทธิ ไม่มีเสียงก็ตาม ก็ถือกันว่าเป็นก้าวที่สำคัญ ของระบบประชาธิปไตยในอังกฤษ และก็แพร่หลายกระจายไปทั่วโลกทุกวันนี้ เวลาเขียนถึงประเทศอังกฤษทีไร ผมมีความรู้สึก 2 อย่างควบคู่กันไปเสมอ นั้นคือ ประเทศนี้ในอดีตยิ่งใหญ่มากโดยเฉพาะยุคล่าอาณานิคม มีดินแดนมากมายใต้ปกครอง เอาแค่ทวีปเอเชียของเรา จีนกับอินเดียนี่พี่แกก็เล่นไปซะหมดแล้ว กับความรู้สึกที่2 ซึ่งเป็นความรู้สึกส่วนตัวแบบขำขำ คือ ป่วย ทำไมผมถึงคิดแบบนั้นล่ะครับว่า คนอังกฤษป่วย สาเหตุมันมาจากการที่ผมเคยต้องไปทำงานอยู่ที่ อ่าวนาง จ กระบี่ เป็นเวลาเกือบ 2 ปี อ่าวนางเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางทะเลที่สวยงามมากครับ มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก ช่วงที่ผมไปทำงานที่นั้นคือเมื่อประมาณ 15 ปีที่แล้ว อ่าวนางยังมีพวกแบคแพคเกอร์มากมายอยู่ ที่พัก ร้านค้า บาร์เหล้า ก็ยังเป็นแบบดิบๆ เถื่อนๆ ไม่มีกฎอะไรมากมาย ดื่มกินได้ทั้งวันทั้งคืน ถือได้ว่าเป็นสวรรค์ของพวกนักเดินทางเลยทีเดียว ผมมีเพื่อนที่เป็นเจ้าของบาร์เหล้า ร้านแทคทูหรือร้านสัก มากมาย จึงใช้เวลาส่วนมากเฮฮาอยู่ตามสถานที่เหล่านี้ โดยเฉพาะกลางคืน เมื่ออยู่ไปนานๆ ก็เริ่มมีเพื่อนชาวต่างชาติมากมายหลายชาติหลายภาษาจากร้านเหล้านี่แระครับ การกินเหล้านี่มันดีอย่างน่ะครับโดยเฉพาะนักเดินทาง เพราะเราสามารถสร้างมิตรภาพได้ง่าย คุยกันคนละภาษาก็ยังรู้เรื่องเข้าใจกัน อย่างที่เรียกว่าภาษาเหล้านั้นแระ ผมยังจำได้ว่า เมื่อตอนที่จะต้องเดินทางไปต่างประเทศใหม่ๆนั้น กลัวการพูดภาษาอังกฤษตามแบบฉบับเด็กนักเรียนบ้านนอก เงินที่จะไปเรียนกับครูฝรั่งก็ไม่มี ก็ใช้วิธีไปนั่งกินเหล้าแถวถนนข้าวสารนี่แหละครับ ไปนั่งกินมันคนเดียวเลย เจอใครหน้าตาฝรั่งๆหน่อยก็ทักก็ชวนคุย ชวนมันกินเหล้าไป ประมาณเกือบสองเดือนได้ ไปนั่งกินทุกวัน นอกจากความเมาแล้ว ต้องยอมรับว่า ผมกล้าใช้ภาษาอังกฤษมากขึ้นกว่าเดิม กลับไปที่เรื่อง อ่าวนางอีกครั้ง ทุกวันผมก็นั่งกินเหล้าร้านเพื่อนทุกคืน ก็เริ่มสังเกตุนิสัย พฤติกรรมของแต่ละชาติไปเรื่อยว่าเป็นอย่างไร ฝรั่งนี่สำหรับคนไทยบ้านๆอย่างเรา หน้าตามันก็เหมือนกันหมด เหมือนกับที่มันก็มองเรา จีน ลาว เขมร ไทย หน้าเดียวกันเหมือนกัน ผมได้ข้อสังเกตุส่วนตัวว่า ถ้าเดินมาสั่งเหล้าเรียบร้อย สุภาพ ไม่โวยวาย เมายังไงก็รักษาอาการนี่ส่วนมากเป็นพวกสแกนดิเนเวีย ถ้าตัวเหม็นๆ ผอมๆหน่อย หน้าตาไม่ค่อยสนใจใครส่วนมากเป็นฝรั่งเศส ตัวโตๆ ดูขึงขังแต่คุยด้วยแล้วสุภาพเป็นมิตรนี่เยอรมันแน่ๆ โวยวายมาเป็นกลุ่มเสียงดังเหมือนเจ๊กตื่นไฟต้องอิตาลี ถ้าชอบมาคนเดียวแล้วมานั่งเคาเตอร์บาร์ คุยโม้อวดตัวเอง พูดเกือบทุกคำติด ฟัค... ติดไรท์ อะไรนี่ อเมริกันล้านเปอร์เซ็น แต่ทีแปลกและดูง่ายกว่าชาติอื่นคือ ถ้าเดินมาแล้วดูป่วยๆทางจิต มาเดี่ยวๆหรือเป็นคู่ นี่ ร้อยละร้อย คนอังกฤษครับ นี่แหละครับ อังกฤษในสายตาของผม